Taletrektynib zatwierdzony w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca
| Tagi: | taletrektynib, FDA, Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków, niedrobnokomórkowy rak płuca, repotrektynib |
Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła taletrektynib (Ibtrozi, Nuvation Bio) w leczeniu miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego ROS1-dodatniego niedrobnokomórkowego raka płuca (NSCLC) w pierwszej i późniejszej linii leczenia, niezależnie od wcześniejszej ekspozycji na inhibitor kinazy tyrozynowej (TKI) ROS1.
Taletrektrynib jest uważany za ROS1 TKI nowej generacji, aby odróżnić go od dwóch produktów pierwszej generacji już dostępnych na rynku amerykańskim: kryzotynibu i entrektynibu. Trzeci ROS1 TKI zatwierdzony w 2023 r., repotrectinib, jest również lekiem nowej generacji. Podobnie jak repotrektynib, taletrektrynib otrzymał status terapii przełomowej.
W porównaniu z kryzotynibem i entrektynibem dane Nuvation Bio wskazują, że taletrektynib lepiej przenika do mózgu, rzadziej wywołuje neurologiczne zdarzenia niepożądane, jest mniej podatny na oporność i ma inne zalety, a także może być skuteczniejszy i bezpieczniejszy od konkurencyjnego leku nowej generacji, repotrektynibu.
– Taletrektynib prawdopodobnie stanie się preferowaną opcją leczenia zaawansowanego ROS1+ niedrobnokomórkowego raka płuca – skomentował dr Thomas E. Stinchcombe, zastępca redaktora naczelnego czasopisma „Journal of Clinical Oncology”, w opublikowanej w kwietniu przez czasopismo zbiorczej analizy dwóch badań zatwierdzających lek Nuvation Bio, TRUST-I i TRUST-II.
Taletrektynib został pierwotnie opracowany w Chinach i został tam zatwierdzony w styczniu 2025 r. do tego samego wskazania przyznanego przez FDA. Firma planuje wprowadzenie leku na rynek w USA w połowie 2025 r., jak podano w komunikacie prasowym.
Około 2 proc. pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca ma chorobę ROS1-dodatnią, a około jednej trzeciej z nich ma przerzuty do mózgu. U pacjentów ROS1-dodatnich występuje onkogenna rearanżacja w genie ROS1, która prowadzi do powstania nieprawidłowego białka fuzyjnego ROS1, które napędza wzrost nowotworu. Inhibitory kinazy tyrozynowej ROS1 blokują aktywność białka.
Zatwierdzenie leku opierało się na wynikach badań TRUST-I i TRUST-II, fazy 2, jednoramiennej, otwartej, u pacjentów z rakiem płuca niedrobnokomórkowego ROS1-dodatnim leczonych doustnym taletrektynibem w dawce 600 mg raz dziennie do progresji, niedopuszczalnej toksyczności, zgonu lub wycofania zgody. Spośród 273 pacjentów w połączonej analizie 93,8 proc. miało chorobę w stadium IV, 33,7 proc. miało przerzuty do mózgu, a 27,1 proc. otrzymywało chemioterapię.
Badanie TRUST-I obejmowało pacjentów z Chin, którzy byli nowi w grupie TKI lub otrzymywali kryzotynib. Badanie TRUST-II obejmowało pacjentów z Ameryki Północnej, Europy i Azji, którzy nie przyjmowali wcześniej TKI lub byli leczeni kryzotynibem lub entrektynibem.
Populacja objęta badaniem skuteczności obejmowała 157 pacjentów (103 w badaniu TRUST-I; 54 w badaniu TRUST-II), którzy nie byli wcześniej leczeni inhibitorem kinazy tyrozynowej ROS1 oraz 113 pacjentów (66 w badaniu TRUST-I; 47 w badaniu TRUST-II), którzy otrzymali wcześniej jeden inhibitor kinazy tyrozynowej ROS1. Pacjenci mogli otrzymywać wcześniej chemioterapię z powodu zaawansowanej choroby.
W przypadku pacjentów nieleczonych wcześniej ogólny wskaźnik odpowiedzi (ORR) wynosił 90 proc. w badaniu TRUST-I i 85 proc. w badaniu TRUST-II, przy czym 72 proc. i 63 proc. pacjentów miało czas trwania odpowiedzi (DOR) wynoszący co najmniej rok. W przypadku pacjentów leczonych wcześniej TKI ORR wynosił 52 proc. w badaniu TRUST-I i 62 proc. w badaniu TRUST-II, przy czym 74 proc. i 83 proc. pacjentów miało czas trwania odpowiedzi wynoszący co najmniej 6 miesięcy.
Spośród 13 pacjentów z mutacją G2032R, która wywołuje oporność na inhibitory kinazy tyrozynowej ROS1 pierwszej generacji, u ośmiu (61,5 proc.) zaobserwowano odpowiedź na taletrektynib.
W analizie bezpieczeństwa obejmującej 352 pacjentów najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi związanymi z leczeniem taletrektynibem były problemy żołądkowo-jelitowe (88 proc.) oraz podwyższona aktywność aminotransferazy asparaginianowej (72 proc.) i alaninowej (68 proc.). Neurologiczne zdarzenia niepożądane obejmowały zawroty głowy (21 proc.) i zaburzenia smaku (15 proc.). Ogółem 33 proc. pacjentów miało zdarzenia niepożądane związane z leczeniem stopnia 3. lub wyższego. Zdarzenia niepożądane związane z leczeniem doprowadziły do przerwania leczenia u 7 proc. pacjentów. Odnotowano trzy zgony związane z leczeniem z powodu nieprawidłowej czynności wątroby, niewydolności wątroby i zapalenia płuc.
Informacje dotyczące przepisywania taletrektynibu obejmują ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące hepatotoksyczności, śródmiąższowej choroby płuc/zapalenia płuc, wydłużenia odstępu QTc, hiperurykemii, bólów mięśniowych ze zwiększonym stężeniem fosfokinazy kreatynowej, złamań szkieletu i toksyczności dla zarodka i płodu.
Zalecana dawka taletrektynibu wynosi 600 mg doustnie, raz dziennie, na pusty żołądek, do czasu progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności.
Cena taletrektynibu nie jest znana, ale czternaście kapsułek 160 mg konkurencyjnego repotrektynibu — początkowy zapas na 2 tygodnie, z późniejszym podwojeniem dawek dziennych – kosztuje 7666,97 dol. według drugs.com.
